…อันความโกรธนั้น เป็นกิเลสอย่างหยาบ
ให้เข้าใจว่า*กิเลสอย่างหยาบ
ได้แก่ โทสะ-โมหะ-โลภะ-ตัณหา-อุปาทาน
กิเลสเหล่านี้แหละ เป็นกิเลสอย่างหยาบ
ถ้ากิเลสอย่างนี้ยังไม่ลดน้อยถอยลงนั้น คนนั้นยังไม่มีศีล
มันจะมีศีลทำไม (มันจะมีศีลได้อย่างไร ?)
**‘ศีล’ แปลว่าเป็นผู้ปกติกาย-วาจา-ใจ**
กายก็ต้องทำอย่างนั้น วาจาก็ต้องพูดอย่างนั้น
ใจก็ต้องแน่นอนไปอย่างนั้น
เป็นอุดมการณ์ เรียกว่า‘ศีล’
**‘ศีล’ จึงแปลว่าปกติ
เมื่ออะไรเข้ามาแตะต้อง รู้จักทันที
ถ้าเรานั่งอยู่เป็นปกติ
อย่างจิตใจมันคิดอยากโกรธขึ้นมา มันก็รู้**
ถ้าเราพูดกัน-คุยกัน (มี)บางคนพูดไม่เพราะหู
แล้ว**มันอยากโกรธ มันก็รู้**
คนใดมา(พูด)ยก(ยอ)เรา **มันอยากสบายใจ
มันอยากพอใจ มันก็รู้
เพราะมันเป็นปกติอยู่แล้ว**
**แต่ว่า(ต้องเป็น)คนไม่ลืมตัว
ไม่ลืมตัว-ไม่หลงตัว ไม่ลืมใจ-ไม่หลงใจ
คือไม่หลงชีวิต-ไม่ลืมชีวิตตัวเอง**
*คนใดหลงชีวิต-ลืมชีวิต
หลงตัว-ลืมตัว หลงใจ-ลืมใจ
ก็ยังไม่เป็นปกติ มันก็ขึ้น ๆ-ลง ๆ
มันเป็นอย่างนั้น*…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น