“…**คนเรา จะนั่งอยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้
จะดิ้นรนอยู่ตลอดเวลา มันก็ไม่ได้อีกเหมือนกัน
มันเป็นจังหวะ ๆ อยู่นี่
ดังนั้น เราก็เลยมาสร้างจังหวะ-หาวิธี**
อย่างที่พระพุทธเจ้าท่านสอนเอาไว้ว่า
**‘ให้มีสติเข้าไปกำหนดรู้ในอิริยาบถทั้ง ๔’
ยืน-เดิน-นั่ง-นอน ให้มีสติเข้าไปกำหนดดูอันนี้
แต่เรากลับไม่เคยกำหนดรู้อันนี้ ทั้ง ๆ ที่เราพูดเป็น
ดังนั้น สิ่งนี้มันก็เลยไม่ปรากฏขึ้นมา**
เมื่อเรารู้ในอิริยาบถทั้ง ๔ นี้แล้ว
ท่านยังสอนเพิ่มเข้าไปอีกว่า
**‘ให้เรามีสติเข้าไปกำหนดรู้ในอิริยาบถย่อยทุกอิริยาบถ’
เช่น กะพริบตา เหลียวซ้าย-แลขวา ก้ม-เงย
เอียงซ้าย-เอียงขวา หายใจเข้า-หายใจออก
ให้มีสติเข้าไปกำหนดรู้ทั้งหมด
แต่ไม่ต้องไปว่าสั้น-ว่ายาว ไม่ต้องว่าอะไรทั้งนั้น
ลมหยาบ-ลมละเอียด ไม่ว่า
ให้รู้สึกซือ ๆ(ให้รู้สึกเฉย ๆ)**
ความรู้สึกซือ ๆ อันนี้ มันจะเป็นอะไร ?
มันจะเป็น(ของ)มันเอง
**เพราะเฮ็ดซือ ๆ(เพราะทำเฉย ๆ) มันก็ต้องเป็นขึ้นมาซือ ๆ
ทำซือ ๆ ไม่ใช่ทำหวังเอาอย่างนั้น-อย่างนี้**
ไม่ใช่อย่างนั้น
จะว่าทำเพื่อบูชาพระพุทธเจ้า ก็ใช่
เพราะพระองค์ตรัสว่า
‘การบูชาพระตถาคตด้วยข้าวตอก
ดอกไม้ ของหอมทั้งหลายนั้น
ไม่เป็นการบูชาพระพุทธเจ้า
**ผู้ใดก็ตาม ถ้าจะบูชาด้วยการปฏิบัติธรรม
ให้รู้ธรรม-เห็นธรรม-สมควรแก่ธรรม
จึงจะเป็นการบูชาพระพุทธเจ้า’**
อันนี้ผมได้ยิน ได้ฟังมาจากครูบาอาจารย์
ซึ่งหมู่เพื่อนก็คงจะเคยได้ยินอยู่บ้างล่ะกระมัง เรื่องอย่างนี้
พระ : ได้ยินอยู่ครับ
หลวงพ่อเทียน : ได้ยินอยู่นะ
พระ : ครับ
แต่แล้วเราก็ไม่รู้จักว่า
การบูชาพระพุทธเจ้านั้น จริง ๆ เป็นอย่างใด
พวกเราไม่รู้จัก มีแต่แค่ได้ยินมา
ผมก็เลยมาทำความเคลื่อนไหวนี่แหละ
แล้วก็…โอ! เกิดความรู้-ความเข้าใจขึ้น
คำว่า**‘บูชาพระพุทธเจ้า’ ก็หมายถึง
ทำความตื่นตัว-ทำความรู้สึกตัว
อย่างที่พระองค์สอนนั่นแหละ
คือ สอนให้เรามีสติอยู่ทุกเมื่อ อันนี้แหละ-มันเป็นเอง
ก็เลยรู้ธรรม-เห็นธรรมจริง ๆ**…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น