“…*ถ้าหากเราไม่เจริญสติแบบนี้ ไม่ทำแบบนี้
แต่ไปเรียนหนังสือมาก ๆ จะเป็นอย่างนี้ไหม ? – ไม่เป็น
มีเงินมาก ๆ ไปซื้อเอาได้ไหม ? – ไม่ได้*
**มันต้องทำให้ถูกหลักของมัน มันจึงจะเป็น**
เมื่อมองเห็นความจริงอันนี้แล้ว
ทีนี้ *แรก ๆ มันคิดสักร้อยเรื่อง-พันเรื่อง
เราจะรู้-จะเห็น-เท่าทันความคิดสักเรื่องเดียว
มันคิดไปยาว กว่าเราจะรู้ตัว-เห็นการคิด*
**ต่อจากนั้น มันจะสั้นเข้า-สั้นเข้า…ความคิดอันนั้นน่ะ
ในขณะที่ปัญญาของเราก็จะเร็วเข้า-เร็วเข้า
ความฉลาดของสติ-ของสมาธิ-ของปัญญา
มันก็จะเร็วเข้า-เร็วเข้า
มันคิดมาปุ๊บ-เห็นปั๊บ เหมือนแมวกับหนูนี่ล่ะ
หนูออกมา-มันจับปั๊บเลย หนูมันช็อกตายเลย
ความคิดอันนั้นก็เหมือนกันกับเรื่องหนูนี่แหละ
พอดีมันคิดขึ้นมาปุ๊บ-เราเห็นปั๊บ มันหยุดเลย
เมื่อดูอันนี้แหละ
มันก็เลยพ้นไป พ้นไปจากความคิดอันนั้น
ความคิดอันนั้นก็เลยสั้นเข้า แล้วก็หมดไป
เรื่องโทสะ-โมหะ-โลภะนั้น มันก็เลยมาจืดจางลงเอาที่ตรงนี้
เมื่อ โทสะ-โมหะ-โลภะจืดจางลงแล้ว
เวทนา-สัญญา-สังขาร-วิญญาณ นั้น ก็ไม่เป็นทุกข์**
เขาเรียก‘รูป ๔’ อันนี้น่ะ
ส่วนขันธ์ ๕ ได้แก่
รูป-เวทนา-สัญญา-สังขาร-วิญญาณ
ทีนี้นามรูป ตั้งแต่นี้ไปเราจะเรียก‘นามรูป’
คือตัวนามอันนั้นมันคิดขึ้นมา มันเป็นรูปความคิด
คือตัวเวทนา-สัญญา-สังขาร-วิญญาณนั้น
เป็นทั้งนาม-เป็นทั้งรูป
อันที่มันเป็นรูป เราเรียกว่า‘รูป ๔’
ลักษณะอันนั้น เขาว่า
‘จิตใจเปลี่ยนแปลงจากความเป็นมนุษย์
ขึ้นมาสู่ความเป็นเทวดา หรือพระอินทร์-พระพรหมขึ้นมา
เป็นพระขึ้นมา’
ส่วนคนอื่นจะเป็นอย่างไรนั้น (หลวงพ่อ)ไม่รู้จัก
แต่สำหรับตัวเองแล้ว จะรับรองได้ว่า
**‘โอ! ความเป็นพระ มันเป็นที่ตรงนี้’
จิตใจมันก็เลยไม่ดูด-ไม่ซึมกับโทสะ-โมหะ-โลภะ
ความยึดมั่นถือมั่นนี่
ก็จะลดน้อยลงไปเลยในขณะนั้นเอง**…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น