“…ที่ผมพูดนี้
**ถ้าทำจังหวะให้ติดต่อกันเหมือนลูกโซ่
มีความรู้สึกอยู่ทุกขณะ คือ ยืน-เดิน-นั่ง-นอน
คู้-เหยียด-เคลื่อนไหว อย่างที่พระพุทธเจ้าสอนนั้น
แต่วิธี-โดยเราเอามาทำเป็นจังหวะ
พลิกมือขึ้น-คว่ำมือลง ยกมือไป-ยกมือมา
ก้ม-เงย เอียงซ้าย-เอียงขวา กระพริบตา
อ้าปาก หายใจเข้า-หายใจออก
รู้สึกอยู่ทุกขณะ
และจิตใจมันนึกมันคิด รู้สึกอยู่ทุกขณะ
อันนี้แหละ-วิธีการปฏิบัติ คือให้รู้ตัว**
*ไม่ให้นั่งนิ่ง ๆ ไม่ให้นั่งสงบ*
**แต่ให้มันรู้** เราทำหรือยัง ?!
**ถึงจะสงบ
เราก็ต้องมองถึงความไม่สงบที่จะเกิดขึ้นภายในจิตใจ**
ต้องมองเห็นไปอย่างนั้น
**ความสงบอันนั้น
จึงเป็นผลพลอยได้จากการทำความรู้สึกตัวนี้เอง
เป็นอย่างนั้น รับรองได้จริง ๆ เรื่องนี้**
**พระพุทธเจ้าท่านก็สอนเอาไว้แล้วว่า
‘ให้พวกเธอทั้งหลาย
จงประพฤติปฏิบัติตามอย่างเราตถาคตนี้’**
อันนี้ไม่ใช่ว่าผมเป็นพระพุทธเจ้า
ไม่ใช่ว่าผมเป็นพระตถาคต
แต่**ผมทำเรื่องนี้แหละ แล้วผมเข้าใจว่า
‘ความทุกข์มันลดน้อยไปหรือหมดไป ไม่มารบกวนเราเลย’
ไม่ใช่หมดไปแต่เฉพาะความทุกข์นี้เท่านั้นนะ
ทุกข์จากความสงสัยว่า‘ตายแล้วเกิด-เกิดแล้วตาย’
เหล่านี้ก็จะหมดไปจริง ๆ
และวิธีที่จะหมดลมหายใจ ก็จะรู้จริง ๆ** นี่…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น