“…(เมื่อ)รู้-เห็นเข้าใจอย่างนี้แล้ว
(รู้เรื่องการทำบาป-ทำบุญ ด้วยกาย-วาจา-ใจ
หากสวรรค์-นิพพาน นรกมีจริง
จะไปขึ้นสวรรค์ชั้นไหน หรือไปตกนรกขุมไหน
นานกี่ปี-กี่เดือน)
นี่! อารมณ์มันอันนี้ เรียกว่าเป็นพัก-เป็นพักไป
มันจะเห็นว่าตนตัวเรานี่แหละ
มันถึงที่สุดแล้วญาณย่อมมี ท่านบอกไว้อย่างนี้
**ถึงที่สุดแล้วญาณย่อมมีนะครับ มันปรากฏขึ้นมาเอง
เมื่อผมเป็นอย่างนี้ ผมก็เลยรู้ว่า‘พระพุทธเจ้าตัดผมครั้งเดียว’
ผมก็เลยเห็น-เลยเข้าใจ เป็น-มี
มันเป็นแล้วนะครับ จึงจะรู้นะครับ
อย่าไปรู้ล่วงหน้านะ!**
*ถ้าไปรู้ล่วงหน้าแล้ว มันเป็นความรู้
มันเป็นจินตญาณ มันรู้เอาเอง-มันคิดเอาเอง
อันนั้นไม่ใช่เป็น-ไม่ใช่มี…มันรู้*
**อันที่ผมเป็นนี่-ผมมีนี่ มันไม่รู้(ล่วงหน้า)ครับ
มันเห็น-มันเป็น-มันมีครับ
มันมี-มันเป็นแล้ว มันจึงรู้-ญาณจึงจะเกิดขึ้น
คือญาณเกิดขึ้นแล้ว มันจึงรู้ครับ**
‘ญาณ’แปลว่าเข้าไปตัด หรือไปรื้อ-ไปถอน
จะว่าอย่างไรก็ได้ครับ
มันเป็นเพียงสมมติมาพูดให้ฟัง
*มันจะเป็นวิปลาสที่ตรงนี้แหละครับ*
**พอดีผมเห็น-เป็น-มี มันจืดหมดตัว-หมดเลยครับ
ผมเคยพูดให้เพื่อนฟังบ่อย ๆ ว่า
‘เอาเชือกไนลอนหรือเชือกอะไรก็ตาม
ไปผูกไว้กับหลัก ๒ หลัก ดึงให้มันตึง
แล้วตัดตรงกลางครับ เมื่อตัดตรงกลางแล้ว
เชือกมันจะสะท้อนคืนไปอยู่กับหลักทางนั้น-ทางนี้ครับ
เราจะดึงเข้ามาติดกัน-ให้มันต่อกัน มันไม่ถึงครับ’
อันนี้จึงจะรู้จักว่า พระพุทธเจ้าตัดผมครั้งเดียว
หรือสมมติอีกอย่างหนึ่งครับ ‘มีดพร้าหรืออะไรก็ตาม
บาดเนื้อเรานี่ครับ บาดเนื้อเราลงไป
เลือดทุกหยดมันจะพุ่งออกมาปากแผล แต่ก่อนนะครับ
บัดนี้พอเป็นอย่างนั้น
เลือดทุกหยดมันจะไม่มาปากแผล
มันจะทวนกลับไปทั้งหมดเลยครับ
เข้าสู่สภาพมันจริง ๆ ครับ’
อันนี้แหละ พระพุทธเจ้าตัดผมครั้งเดียว
ก็เลยมารู้จุดนี้แหละครับ
เมื่อรู้จุดนี้แล้ว มันจะเบา
เหมือนกับไม่มีอะไรติดเนื้อ-ติดตัวนี่แหละครับ**
นี่ผมกำลังเดินครับ ผมเป็นตอนเช้าครับ
แต่เมื่อเป็นรู้รูป-นาม ทำทีแรก-รู้ตอนเช้า
เมื่อรู้ ทำให้จิตใจเปลี่ยนแปลง
เป็นปรมัตถ์มานี่ รู้ตอนเย็นครับ
ตอนรู้ศีล กับตอนรู้ที่เห็น-เข้าใจ-สัมผัสแนบแน่นนี้
มันเป็นอารมณ์-มันได้ไป มันไม่นาน-ที่ผมรู้น่ะครับ
เลือดมันจะกลับคืนหมดทุกหยด
เลยรู้ พระพุทธเจ้าตัดผมครั้งเดียว
ผมพระพุทธเจ้าไม่ยาวอีกต่อไป
อันนั้นมันเป็นภาษาที่พูดครับ
แต่ไม่ใช่เป็น(เส้น)ผมจริง ๆ ครับ
พอดีรู้-เข้าใจอันนี้
‘โอ้! พระพุทธเจ้าตัดผมครั้งเดียวนั้น
ไม่ใช่ตัดผมจริง ๆ’
คือ**อันนี้แหละครับ มันขาดออกจากกันครับ
เลือดทุกหยดจะหวนกลับทั้งหมด
เชือกที่เราผูกไว้นั้นแหละครับ
มันจะกลับไปเข้าสู่หลักเดิมมันทั้งหมด
อันนี้แหละครับ มันจะรู้-เห็น*
มันเปลี่ยนแปลงไปอย่างนี้ เรียกว่า‘อาการ’
ความเปลี่ยนแปลงไป เบา-ไม่มีอะไร
หมดตัวละครับ เรียกว่า‘จบ
ถึงที่สุดแล้ว ญาณย่อมมี’
มันถึงที่สุดแล้ว มันจึงรู้ครับ**…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น