“…ฟังให้ดีบทนี้ พระองค์ตรัสเอาไว้ว่า
*‘ธรรมเหล่าใด เป็นไปเพื่อความเบียดเบียนตนเอง
และเบียดเบียนคนอื่นนั้น
ไม่เป็นธรรม ไม่เป็นวินัย
ไม่เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า
ไม่ควรศึกษา และไม่ควรปฏิบัติ’*
ท่านสอนอย่างนั้น
เราก็ยังไปทำ นั่งภาวนาหลับตา
เจ็บแข้ง-เจ็บขา เจ็บหลัง-เจ็บเอว
มึน(ชา)หมด ขานี่มึนหมด-(ที่)หลวงพ่อทำ
ทางนี้(ภาคกลาง)อาจจะว่า
‘เจ็บแข้ง-เจ็บขา เจ็บหลัง-เจ็บเอว’
อาจจะว่าอย่างนั้น ทนเอา
‘เวทนาหนอ เวทนา-เวทนา’ ‘ดูเวทนา’-ท่านว่า
นี่ก็แสดงว่าเราเบียดเบียนตนเอง ไม่ต้อง(ทำอย่างนั้น)
บัดนี้(เมื่อครั้งที่)พระองค์(ยัง)ไม่ได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์
ก็มาอดข้าว-อดน้ำ กลั้นลมหายใจ
ไม่กินข้าว-ไม่กินน้ำ ไม่พูด-ไม่คุย
ถือว่ากิเลสมันเป็นนำกินข้าว
(คิดเอาว่า ที่เรามีกิเลส-เป็นเพราะเรากินข้าว)
ว่าอย่างนั้น
ให้หลวงพ่อว่าภาษาบ้านหลวงพ่อนะ
มันมีกิเลสเป็นนำกินข้าวนี่แหละ
มันมีกิเลสเป็นนำกินน้ำนี่แหละ
มันมีกิเลสเป็นนำพูด-นำคุยนี่แหละ
พระองค์(จึง)อดทั้งหมดเลย ไม่กินข้าวเลย
กินข้าววันละเท่าเม็ดงา ท่านว่า
ตามปกติคนไม่กินข้าวนี่ มันต้องจ่อย-ต้องผอม
มีแต่กระดูกกับหนังเอ็นรัดรึงกันเอาไว้ ท่านว่าอย่างนั้น
ทำจนลุกไปไหน-มาไหนไม่ได้ ทำขนาดนั้นแหละ
ก็ยังไม่ได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า
แล้วเราทุกวันนี้ก็ยังอดข้าว อดอาหารการกิน
ทุกอย่าง-อดกันไป แสดงว่าเราไม่รู้
ไปฉวยจับเอาคำพูดของลัทธิอื่น-อาจารย์องค์อื่น
(ที่)สอนในประเทศอินเดียมาทำ
นึกว่าเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า
เพราะเรื่องอะไร ?
เพราะเรื่อง*เราไม่ศึกษา ไม่สนใจตัวเอง
ไม่ฟังคำพูด-คำสอนของพระพุทธเจ้า
ใครพูดที่ไหนในประเทศอินเดีย
(ก็)ถือว่าเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหมด*
เราต้องเข้าใจ พวกเรามาที่นี่
**ถ้าไม่เข้าใจแล้ว เราจะหลงผิด**…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น