“…‘ตัวชีวิตกับตัวความคิดเป็นอันเดียวกัน หรือเป็นคนละอันกัน
และมีความสัมพันธ์กันได้อย่างไร ?’
คำถามอันนี้ก็น่าคิดอยู่เหมือนกัน
*ความคิดกับชีวิตนั้น (เป็น)คนละอันกัน
ชีวิตกับความคิดนั้น ความคิด-มันคิดเรื่อย ๆ
(ส่วน)ชีวิตนั้น(คือ)ความเป็นอยู่ และความคิดนั้นก็เป็นอยู่คือกัน
มันเป็นอยู่อย่างนั้น แต่เป็นอยู่คนละอย่างกัน*
ชีวิตนั้น เราจะว่าลมหายใจก็แม่น
หมดลมหายใจ แปลว่าหมดชีวิต
แต่ว่าตัวลมหายใจกับชีวิต มันคนละอันกัน
มันสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันไปหมด
ถ้าหากจะว่าถึงการเกี่ยวข้องกันนี้
แต่ว่า**ให้เราเห็น-ให้เรารู้-ให้เราเข้าใจ
ให้เราสัมผัสแนบแน่นกับตัวเรานี่เอง
จึงว่าอดีต-อนาคตนั้น มันแก้บ่ได้-ดับความทุกข์บ่ได้
จะแก้ได้-ดับทุกข์ได้แต่เฉพาะปัจจุบันเท่านั้น**
เข้าใจจังซั่น นี่อาตมาเข้าใจ
ผู้อื่นจะเข้าใจอย่างไร-ก็บ่ฮู้จัก
‘ความคิดเกิดขึ้นมาได้ด้วยวิธีใด ?’
*มันก็เกิดอยู่จังซั่นแล้ว
แต่ว่าความคิดเกิดได้ยามเราเผลอ เราบ่เห็น
เฮาชอบคนนั้น-เกลียดคนนี้ ดีใจ-เสียใจนั้น
เฮาบ่ได้เห็นความคิดเฮา
มันเกิดขึ้นมาแล้ว เรายังรู้(เราจึงรู้)-บางคน
บางคนบ่รู้ครับ-จนตายเน่าเข้าโลงไป*…เป็นอย่างนั้น
‘เหนือความคิดได้โดยวิธีใด ?’
**ก็เพราะเราเห็น-เรารู้-เราเข้าใจ
เราออกหน้า(นำหน้า)ความคิด**
สมมติให้ฟัง หลวงพ่อเคยสมมติจังซี่
เรามีสุนัขก็ได้ หรือมีควายน้อยก็ได้
หรือมีอันใดก็ตาม เอาเชือกมัดคอมันไว้
บัดนี้เราก็ตีมัน-เฆี่ยนมัน มันก็เลยแล่น
บัดนี่แล่นไป เชือกนั้นก็เทียมตัวมัน
เฮาดึงบ่แพ้มัน มันต้องดึงเฮาไปโลด
อันความคิดออกหน้า ก็เช่นเดียวกัน
ดังนั้นจึงว่า ถ้าเฮาจะเอาชนะมัน
พอดีเฮาเฆี่ยนปั๊บ เฮาต้องออกหน้ามันโลด-ดึง
ครั้นออกหน้าบ่ได้ ดึงให้มันเคียงข้างมัน
หลอนถก(กระตุก)-มันก็ไปบ่ได้แล้ว เชือกดึงคอมัน
มันก็อ้วยหน้าใส่เฮาโลด (มันหันกลับมาหาเราทันที)
เฮาก็จูง เฮาก็ออกหน้ามันได้
จึงว่า **ให้เฮารู้จักตัวเฮานี้ รู้จักความคิดเฮานี้
มันคิดอย่างใด ให้เห็น-ให้ฮู้-ให้เข้าใจดังนี้
อันนี้เอาชนะมันได้-อันนี้**
‘เห็นความคิดได้โดยวิธีใด ?’
ก็เพราะความเคลื่อนไหว เฮาฮู้จักนี่
แล้วเฮาก็**ให้มีสติก็ได้ หรือจะว่าให้เรารู้จักตัวเรา-ก็ว่าได้
พลิกมือขึ้น-ก็ให้ฮู้เมื่อ(รู้สึกตัว) คว่ำมือลง-ก็ให้ฮู้เมื่อ
วิธีของหลวงพ่อหรือของอาตมาเฮ็ดจังซี่
ยกมือไป-เอามือมา ก็ให้ฮู้เมื่อ
ก้ม-เงย…ก็ให้ฮู้เมื่อ เหลียวซ้าย-แลขวา…ก็ให้ฮู้เมื่อ
มึนตา(ลืมตา)ขึ้น-ก็ให้ฮู้เมื่อ หลับตาลง-ก็ให้ฮู้เมื่อ
ตาเหลือบซ้าย-แลขวา ก็ให้ฮู้เมื่อ
กลืนน้ำลายเข้าไปในลำคอ ก็ให้ฮู้เมื่อ
หายใจเข้า-หายใจออก ก็ให้ฮู้เมื่อ-ฮู้เมื่อซื่อ ๆ นี่เด๊
บัดนี้ทำอันนี้แหละ มันคิดขึ้นมา-ก็เลยเห็น-ก็เลยรู้
ก็เลยเอาชนะมันได้ด้วยวิธีจังซี่**
ที่อาตมาเห็น-อาตมาเข้าใจ จังซี่…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น