“…ครั้นปฏิบัติธรรมะแล้ว หากินได้ไหม ?
อ้าว! คนมันต้องกินนะ ไม่ทำมาหากิน-มันจะทำอย่างไร ?
มันก็ต้องตายนั้นแล้ว
ปฏิบัติธรรมะแล้ว นุ่งผ้าเป็นไหม ?
อ้าว! ไม่นุ่งผ้าท่านเรียก ‘ผีเปรต’
บ้านผมเขาเรียก ‘ผีเปรต’ เปรตเปลือย-นุ่งผ้าไม่เป็น
(ปฏิบัติธรรมะแล้ว) นุ่งผ้าเป็น ทำไร่-ทำนาเป็น
ทำรั้ว-ทำสวนเป็น ขุดดิน-ฟันไม้เป็น
*การปฏิบัติธรรมะ (ทำ)เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง*
แม้ที่สุด-ขึ้นในโรงศาลก็เป็น *มันสบายนี่
มันเย็นอกเย็นใจนี่ แก้ปัญหาตัวเองได้นี่*
มันเป็นอย่างนั้น
แล้วขึ้นไปที่ศาล มีทนายมาซัก-มันก็ไม่ไป
ก็มันรู้จักแล้ว มันจะไปทำทำไม ?
ของไม่ดี มันไม่ทำแล้ว
ไม่ทำ-ก็ไม่ทำนั่นล่ะ มันไม่ทำ
มันไม่ทำของไม่ดี มันจะทำทำไม
ไม่ทำแล้ว เป็นอย่างนั้น
ดังนั้น *ธรรมะเป็นสิ่งที่จำเป็นกับชีวิตของบุคคลที่มีทุกข์*
ถ้าหากไม่มีทุกข์แล้ว ไม่ต้องปฏิบัติธรรมะก็ได้
อย่าไปแสวงหามัน-สิ่งที่ไม่มี แสวงหาตรง(ที่)มันมีนี้
นี่แหละธรรมะที่จะไปใช้กับชีวิตประจำวัน
เมื่อเราเอาไปใช้กับชีวิตของเราได้แล้ว
คนอื่น(ก็)เหมือนกันหมดทุกคน
ดังนั้น พระก็ปฏิบัติได้-เณรก็ปฏิบัติได้
ญาติโยมก็ปฏิบัติได้ ปฏิบัติได้หมดทุกคน
ถือศาสนาใด-นุ่งผ้าสีอันใด ก็ปฏิบัติได้ทั้งนั้น
ไม่ยกเว้น(ใคร) ที่หลวงพ่อเล่าให้ฟังนี่
ไม่ใช่จะถือศาสนาพุทธแล้วถึงปฏิบัติได้
ถือศาสนาคริสต์แล้วปฏิบัติไม่ได้ ไม่ใช่อย่างนั้น
(หรือ) ถือศาสนาคริสต์แล้วปฏิบัติได้
ถือศาสนาพุทธแล้วปฏิบัติไม่ได้ ไม่ใช่อย่างนั้น…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น