“…*เมื่อรู้ตัวนี้(รู้สึกตัว)เข้าไปปุ๊บ
โทสะ-โมหะ-โลภะ มันจะไม่มี
(โทสะ-โมหะ-โลภะ) มันจะมีกับตัวคิดนั่นเอง
ตัวคิดมันจับมาเอง*
สมมตินะ คุณหิ้วของอันนี้ขึ้นมา
ของมันติดมือคุณไหม ? (โยมตอบ)-ติดครับ
เอ้า! วางลง-ติดไหม ? (โยมตอบ)-ไม่ติดครับ
มือเรามันสะอาดอยู่แล้ว *ตัวความรู้เราสะอาดอยู่แล้ว
แต่เราไม่รู้ตัวคิดตัวนั้น ตัวคิดตัวนั้น-มันไปจับต่างหาก
เขาเรียกว่า‘อุปาทาน’* เรียก‘ปฏิจจสมุปบาท’
อวิชชาเป็นปัจจัยให้เกิดสังขาร ‘สังขาร’แปลว่าปรุงนะ
สังขารเป็นปัจจัยให้เกิดวิญญาณ
วิญญาณ-ความรู้…ก็เลยไปรู้อันนั้น ไม่ใช่วิญญาณอันนี้
วิญญาณอันนั้นประกอบไปด้วยโมหะ
วิญญาณเป็นปัจจัยให้เกิดนามรูป ไม่ใช่รูป-นามนะ
อันนั้นเป็นนามรูป แต่เราไม่รู้
เมื่อหลวงพ่อปฏิบัติ หลวงพ่อรู้อย่างนี้
หลวงพ่อจะพูดอย่างไรหนอ คนไม่ค่อยเข้าใจกัน
ต้องพูดไปตามสำนวนโลกเขาพูดกันนี่ล่ะ
‘อวิชชาเป็นปัจจัยให้เกิดสังขาร
สังขารเป็นปัจจัยให้เกิดวิญญาณ
วิญญาณเป็นปัจจัยให้เกิดนามรูป
นามรูปเป็นปัจจัยให้เกิดอายตนะ’ เมื่อมีนาม-ก็ต้องมีรูป
*อันตัวความคิดน่ะเป็นนาม มันกลับสร้างเป็นรูปอายตนะขึ้นมา
แล้วเป็นผัสสะ เป็นเวทนา
เป็นปฏิจจสมุปบาท เป็นปัจจยาการ
เรื่องแค่นี้เอง
เมื่อเรารู้ต้นตอของอันนี้ อ้อ-เรื่องแค่นี้เอง
เราก็มาทำความรู้สึก แต่อย่าไปอยู่กับความคิด
ถ้าไปอยู่กับความคิดเวลาไหน-วินาทีใด ปรุงขึ้นมาเลย
เราวางมันเมื่อใด ก็มาอยู่กับความรู้สึก
ปรุงไม่ได้-ทำอะไรเราไม่ได้ เพราะเราเห็น-เรารู้
พอดีมันคิดปุ๊บขึ้นมา เราเห็น*
เรียกว่า‘ทำการ-ทำงาน ทำด้วยความรู้
ไม่ใช่ทำด้วยความคิด’
เดี๋ยวนี้บ้านเมืองสร้างถนนหนทาง
สร้างเครื่องบิน สร้างระเบิดปรมาณู สร้างลูกกระสุนดินปืน
สร้างด้วยความคิด ไม่ได้สร้างด้วยความรู้
ทำไมจึงว่าสร้างด้วยความคิด ?
สร้างด้วยความคิด เพื่อจะเอาไปประหัตประหาร-เพื่อแย่งชิงดีกัน
ถ้าสร้างด้วยความรู้ จะสร้างไปทำไม(เพื่อสิ่งเหล่านี้) ?
คนเกิดมาทุกคน-ต้องตาย ไม่ฆ่า-ก็ตายอยู่แล้ว
ไม่ทำระเบิดปรมาณู-ก็ตายอยู่แล้ว ทุกคนต้องตายในที่สุด
*ไม่ต้องสร้างความคิด
เมื่อหยุดสร้าง ใครเป็นคนหยุดล่ะ ?
ก็เพราะความรู้นี่เอง-ไม่ใช่ความคิด ความคิดหยุดไม่ได้*
บ้านทุกบ้าน-เมืองทุกเมือง ทุกเพศ-ทุกวัย ทุกชาติ-ทุกภาษา
สร้างไปด้วยความคิด
คิดว่ากูมีเงินร้อยหนึ่ง กูจะมีความสุข
เมื่อมีเงินร้อยหนึ่ง-ไม่มีความสุข อ้าว! ต้องมีพันหนึ่ง
เมื่อได้พันหนึ่ง-นึกว่าจะมีความสุข อ้าว! ต้องมีหมื่นหนึ่ง-ก็ไม่มีความสุข
ได้แสนหนึ่ง-ล้านหนึ่ง นึกว่าจะมีความสุข
ก็*ไม่มีความสุขเลย เพราะความคิดมันหยุดไม่เป็น*
บัดนี้รถยนต์คันหนึ่ง-นึกว่ามีความสุข ก็ไม่มีความสุข
มี ๒ คัน ๓ คัน ถึง ๑๐ คัน…ก็ไม่มีความสุขเลย
เพราะความคิดนี่เอง
รถยนต์เสีย ก็เสียใจอีกแล้ว
มีเงิน-เสียเงิน ก็เสียใจอีกแล้ว
มันมีแต่ความคิด ไม่ใช่ความรู้นะ-อันนี้
จึงว่า‘ไม่ทำด้วยความรู้’
ถ้าทำด้วยความรู้ ต้องทำตามหน้าที่
ถ้าทำตามหน้าที่จริง ๆ แล้ว
หน้าที่ของพ่อ-หน้าที่ของแม่ ต้องทำอย่างไร-ต้องทำตามหน้าที่นั้น
หน้าที่ของครู-อาจารย์ ทำอย่างไร…ต้องทำหน้าที่ของครู-อาจารย์
เมื่อทุกคนแบ่งงานกันดีแล้ว งานก็ไม่สับสน-วุ่นวาย
คนมีเงินสักหมื่นล้าน-แสนล้าน
*ถ้ามันทำไปด้วยความคิด มันจะมาแก้ทุกข์ได้ไหม ?
แล้วมันหยุดความคิดได้ไหม ?!!*…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น