“…การบูชาด้วยข้าวตอก-ดอกไม้ ซึ่งเป็นวัตถุนั้น
ผู้ใดมีสติปัญญาพอสมควรแล้ว
จะบูชาก็ได้-จะไม่บูชาก็ได้ ไม่ได้ห้าม
การบูชาอย่างนั้นก็ดีแล้ว
แต่มันทำให้เศรษฐกิจสิ้นเปลืองไปอย่างไร้เหตุผล-ก็มี
หรือทำให้เศรษฐกิจเจริญขึ้น-ก็มี
ที่ว่าทำให้เศรษฐกิจสิ้นเปลืองไปนั้น เพราะอะไร ?
เพราะไม่สมควรซื้อ ก็ซื้อ
ไม่สมควรไปหามา ก็ไปหามาบูชาพระพุทธเจ้า
เอาไปบูชาพระพุทธรูป ทำให้สิ้นเปลืองเงินทองไปจำนวนมาก
เป็นการทำลายเศรษฐกิจต่อไป
คนมีปัญญา-เขาไม่ทำกันอย่างนั้น เขาทำแต่สิ่งที่ควร
ควรซื้อถึงซื้อ อย่าให้มันสิ้นเนื้อประดาตัวไป
การบูชาจึงมี ๒ อย่าง
ดังนั้น พวกเราที่มาประพฤติธรรม
ต้องรู้ธรรม-เห็นธรรมสมควรแก่ธรรม
รู้อย่างไร ? รู้อย่างนี้แหละ
อย่าทำให้เศรษฐกิจบ้านเมืองเดือดร้อนมากเกินไป
ทำให้พอเหมาะ-พอดี
ถ้ามากเกินไป มันจะเดือดร้อน-มันทุกข์
ทุกข์แล้ว มันไม่เกิดกับเราคนเดียว
มันไปทั้งบ้าน-ทั้งเมือง
มีผู้ร้าย-มีขโมย ลัก-ปล้นจี้กัน
แล้วยังจะมาพูดว่าเราเป็นชาวพุทธ นับถือศาสนาพุทธอยู่หรือ ?
นี่เรียกว่า เรากินแต่กระดูก-กินแต่เอ็น
เนื้อแท้ของมัน เราไม่ได้กิน
ดังนั้น พุทธศาสนาในบ้านเราจึงไม่ค่อยเจริญ-เจริญน้อย
ในคนจำนวนแสน
คิดว่ามีไม่ถึง ๒ หมื่นคนหรอก ที่รู้ธรรมะ-เข้าใจธรรมะ
ซาบซึ้งในคำสอนของพระพุทธเจ้า
*คนที่อ้างว่าตัวเองรู้ธรรมะนั้นมีมาก
แต่ความจริงมันเป็นเพียงรู้จำ-รู้จัก
มันไม่ใช่รู้แจ้ง-รู้จริง*
อย่างที่*เรามาเจริญสติ-เจริญปัญญา มาอบรมตัวเรานี้
ก็เพื่อให้รู้แจ้ง-รู้จริง
โดยไม่ผันแปรหรือเปลี่ยนแปลง ตลอดไป*
(อย่างนี้)ชื่อว่า‘เราได้บูชาพระพุทธเจ้า
และทำให้พระพุทธศาสนาเจริญขึ้น’
*พระพุทธศาสนาเจริญขึ้นที่ไหน ที่นั่นมีสงบ-มีสันติ
คือ ‘ความไม่สับสนวุ่นวาย-ไม่เดือดร้อน’
หรือจะเรียกว่า‘นิพพาน’ก็ได้*
เพราะเรื่องจิตใจนั้นมองไม่เห็น จับมาดูกันไม่ได้
ดังนั้น **พระพุทธเจ้าจึงสอนให้เจริญสติ
แล้วจึงค่อยรู้ธรรม-เห็นธรรม
จึงเอาธรรมที่รู้-ที่เห็น-ที่เกิดขึ้นจากกฎของธรรมชาติ
ที่เรียกว่า‘ญาณปัญญา’
หรือ‘วิปัสสนา’…ความรู้แจ้ง-รู้จริงนั่นแหละ
ไปแสดงให้คนอื่นฟัง**
คนมีปัญญาฟังแล้ว เอาไปปฏิบัติได้
อย่างนี้แหละที่เรียกว่า ‘ทานธรรม-ย่อมชนะทานทั้งปวงได้’
ทานข้าว-ทานอาหาร ทานพระพุทธรูป
(การให้ทานด้วยข้าว-อาหาร พระพุทธรูป)
นั้นก็ดี-ไม่ใช่ไม่ดี แต่ยังระงับความทุกข์ไม่ได้
เช่น เราทำบุญสร้างโบสถ์หลังใหญ่
หรือสร้างพระพุทธรูปองค์ใหญ่ ๆ
หรือทำอะไรก็ตาม
เพราะอันนั้นมันไม่ใช่การทานธรรมที่แท้จริง
เป็นเพียงการให้ทานวัตถุ
จิตใจมันยังไม่สงบ
*ถ้าหากจิตใจของเราสงบดีแล้ว
ใครจะว่าอะไร ก็เป็นเรื่องของคำพูด
คำพูด มันเป็นเพียงสิ่งที่สมมติกันขึ้นมาเท่านั้น*
ให้เข้าใจอย่างนั้น…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น