“…หลวงพ่อเคยพูดให้ฟังว่า
หลวงพ่อเดินกลับไป-กลับมา ตอนเย็น
หลวงพ่อก็ไม่รู้ความคิดเหมือนกัน
แต่ก่อนนั้นมีแต่*รู้คิด คือคิดเรื่องนั้น-เรื่องนี้
แล้วเข้าไปในความคิด-ตามความคิด แต่ไม่เห็นความคิด*
เดินกลับไป-กลับมา คล้าย ๆ มีคนมาผลักหลวงพ่อวูบหนึ่ง
มองไปข้างนั้น-ข้างนี้ ไม่เห็นใคร
‘เอ๊ะ! ใครมาผลักข้างเรา ไม่เห็นเลย’
หลวงพ่อก็เดินกลับไป-กลับมา มันคิดขึ้นมาครั้งที่ ๒
‘เอ๊ะ-มันคิดแล้ว’ หลวงพ่อยืนพิจารณา*ดู-มันหยุดคิดเลย*
เดินกลับไป-กลับมา…มันคิดอีก ‘อ้อ-การเห็นความคิดเป็นเช่นนี้’
*เห็น-รู้ ไม่ใช่ว่าเข้าไปในความคิด*
การเห็นความคิด มันเป็นอย่างนี้
การเข้าไปในความคิด-หรือรู้ความคิด เป็นอีกอย่างหนึ่ง
เรียกว่า‘เห็น-รู้’…มันก็‘รู้’คำเดียวนี่เอง คำว่า‘รู้’เป็นคำเดียวกัน
*‘อวิชชา’แปลว่าไม่รู้ ‘วิชชา’แปลว่ารู้*
‘อะ’แปลว่าไม่รู้ *‘อวิชชา’คือไม่รู้ความคิด
‘วิชชา’คือรู้ความคิดนี่เอง*
จึงว่า‘รู้’กับ‘เห็น’ ให้เห็นซะ!
มันยังพ้นจากความรู้ไม่ได้
เห็นก็ต้องรู้-รู้แล้วก็ต้องเห็น เห็น-รู้
อย่างเรานั่งอยู่ที่นี่
ที่ทำงานเราอยู่ที่ไหน เราไม่เห็น
แต่ว่าใจมันเห็น-ใจมันรู้ หนีจากความรู้ไม่ได้
แต่เมื่อใจมันคิด ทำไมมันจึงไม่รู้
ใจมันรู้ ให้เข้าใจว่าใจมันรู้
แต่ตัวใจ มันไปรู้ที่สำนักงานที่อื่น
*เมื่อมันคิดไป อันนั้นไม่ใช่ความรู้
เพราะมันคิดไปตามใจ*
การทำงาน ไม่ใช่ทำไปตามใจคิด
*คนทำไปตามใจคิด มันก็ต้องทุกข์*
คนทำการ-ทำงาน ไม่ใช่ทำไปกับความรู้
ถ้าคนทำไปกับความรู้ มันก็ไม่ทุกข์
*เพราะมันรู้ มันก็ไม่ทุกข์*
นี่-คำพูดมันใกล้กัน แทบจะเป็นอันเดียวกัน
ถ้าคนฟังไม่เป็น ก็แทบจะเป็นอันเดียวกัน
*หลวงพ่อพยายามพูดให้คนรู้ความคิด*
มันคิดไป-ไม่รู้ มันคิดไป-คิดไป
มันเข้าไปในความคิด แต่ไม่เห็นความคิด
*พอมันคิดปุ๊บ เห็น-รู้*…นี่ล่ะว่าเห็น-รู้
หลวงพ่อจะเปรียบแมวกับหนู
บ้านเรามีหนูมาก เราจะไปไล่หนูนี่
ไม่มีความสามารถจะไปไล่ได้ จำเป็นต้องเอาแมวมาเลี้ยงไว้
พอแมวร้อง หนูมันรู้สึกกลัว-กลัวแมว
มันไม่กล้าออกมา แต่มันก็ทนไม่ได้
พอมันออกมาหากิน ไปค้นข้าวของ
พอออกมา แมวมันตัวน้อย-โดดจับหนู
หนูมันตื่นเลย แมวมันไม่ยอมวางหนู
หนูก็วิ่งไปได้ แมวก็ต้องติดหนูไป
นี่แสดงว่าเข้าไปในความคิด หรือตามความคิด
ยังไม่เห็นความคิด เรียกว่าแรงมันยังน้อย
หรือความรู้สึกตัวมันยังน้อย จะว่าสติมันยังน้อยก็ได้
แล้วก็*มาทำความรู้สึกตัว
ความรู้สึกตัวนี้จะมากขึ้น-มากขึ้น แมวมันวางหนู*
บัดนี้อย่าไปโทษหนู-โทษแมว
โทษหนูก็ไม่ได้ ว่าหนูทำไมมากัดของ ?
แมวทำไมจึงไม่กัดหนู ? ก็ไม่ต้องโทษ
*เราเพียงให้อาหารแมวทุกวัน ไม่นาน-แมวก็มีกำลังขึ้นมา*
พอหนูออกมา แมวมันกระโดดจับอย่างแรง
หนูจะช็อกตายทันที เลือดจะขาดสะบั้นลงไปเลย
อันนี้ก็เหมือนกัน
พอดีมันคิดปุ๊บ ความรู้สึกว่าความคิดมาแล้ว
พอคิดปุ๊บ มันจะจับความคิดทันที
*พอดีมันเห็นความคิดปุ๊บ มันจะขาดช่วงทันทีเลย
ความคิดก็เลยไม่ได้คิด
เมื่อไม่ได้คิด ทุกข์ก็เลยหมดไป*
**ทุกข์เพราะคิดนี่เอง-คนเรา ไม่มีอื่นไกล**…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น