“…เรารู้การเคลื่อนไหว
พลิกมือขึ้น-คว่ำมือลง ยกมือไป-เอามือมา
เดินหน้า-ถอยหลัง กะพริบตา อ้าปาก
กลืนน้ำลายไปในลำคอนี้ หายใจเข้า-หายใจออก
อันนี้มันรู้ครับ มันไม่เห็นความคิด
เรื่องสมมตินี้-ผมรู้หมด มันเลยไม่เห็นความคิด
มันรู้นะ มันไม่ใช่เห็นความคิด
มันรู้เฉย ๆ นะอันนี้
รู้เรื่องนี้ มันก็เลยหมดทุกข์แบบไหว้ผี-ไหว้เทวดา
เชื่อฤกษ์งาม-ยามดีนี่ ผมหมดแท้ ๆ
ไม่สงสัยเรื่องหมู่นี้
*มันรู้-แต่มันไม่เห็นความคิด มันเป็นปัญญาอันหนึ่ง*
เรื่องสิ่งเสพติด-มึนเมานี่ ผมเลิกได้ทันที
ผมรู้นะครับ
คราวนี้ผมติดบุหรี่หนักครับ
สูบบุหรี่นี่-มือจนแดงครับ สูบบุหรี่-ยากระป๋อง
คนสูบบุหรี่ไปที่ใด ไกล ๆ ก็ตาม
ถ้าผมไม่ได้สูบบุหรี่ ผมเอาจมูกสูดเอา
อย่างนี้มีแรงครับ มันติดนะครับ
มันเป็นปานนั้นล่ะ พอดีรู้เรื่องนี้แล้ว-เลิกมื้อนั้นเลย
บุหรี่อยู่ข้าง ๆ เอ้าสูบ-ลองดู
สูบไม่ได้ ครั้นไม่อนุญาตให้จับ
จับเอามาลองดู อย่าอ้าปาก-อ้าไม่ได้
ผมทำตัวของผมดูหมดทุกอย่าง
ตลอดเอามาใส่ปากแล้ว เอ้าสูบ-ลองดู
สูบไม่ได้-ไม่มีไฟ เอ้าจุดไฟขึ้นมา-ลองดู
สูบไม่ได้ ครั้นไม่อนุญาตให้สูบ
ผมเป็นอย่างนั้น เมื่อรู้อันนี้ครับ
ผมเป็นเพียงแค่รู้อันนี้ ไม่ได้เห็นความคิด
ก็เลิกได้ทันทีเลย
อ้อ! เรื่องอย่างนี้-มันเป็นอย่างนี้
ผมรู้อย่างนั้น ผมจึงนำมาเล่าสู่หมู่ฟัง
ตกเย็นนี้ ผมไปอาบน้ำมา
คล้าย ๆ คือมีคนมาผลักข้างนี่
ดันข้างวูบหนึ่ง ครั้งทีแรกผมแสวงหาคน
‘เอ๊ะ! มีอะไรมาผลักข้าง-มาชนข้างเรานี่’
มันไม่เห็นมีอะไร ความคิดมันไม่เป็นตน-เป็นตัว
ครั้งที่หนึ่ง
ครั้งที่ ๒ *มารู้สึกตัว
‘โอ๊ะ! ความคิด’* ว่าอย่างนั้น
มันคิดมาจากไหน หาไม่เห็นเลย
มันจะเห็นเป็นตน-เป็นตัวอย่างไร ความคิดนี่
ครั้งที่ ๓ นี่ ผมรู้เลยครับ
‘อ้อ-ความคิดมันเป็นอย่างนี้นะ’
ผมรู้จักความคิดผม รู้แท้ ๆ นะครับ
ไม่ใช่รู้เล่น รู้-เห็น-เข้าใจ
ท่านจึงว่า ‘รู้จำ-รู้จัก รู้แจ้ง-รู้จริง’
ตอนนี้มันรู้แจ้ง-รู้จริงครับ
*พอดีรู้ความคิด
ผมก็เลยรู้จักสมุฏฐานของความคิด
ต้นเหตุของความคิด ผมรู้จริง ๆ ครับ
รู้สิ่งนี้แล้ว ผมก็เลย
‘เออ…ความโกรธ-ความโลภ-ความหลงนี่ มันเป็นทุกข์
มันทุกข์เพราะตัวนี้นี่เอง’*
เมื่อเห็นเรื่องรูป-นามนั้น มันเป็นสมุฏฐาน-เป็นพื้น ๆ
*บัดมารู้ตัวนี้แล้ว ‘อ๋อ-แก้ทุกข์ (ต้อง)แก้ตัวนี้-แก้ตัวคิดนี้
พอดีมันคิดปุ๊บ-เห็นปั๊บ คิดปุ๊บ-เห็นปั๊บ’
มันเป็นอย่างนั้น*
ท่านเรียกว่าไว้เรื่อง‘คนแบกโลก’ ว่าเมื่อกี้นี้
*คนแบกโลก ยิ่งแบก-ก็ยิ่งหนัก
เมื่อมีคนทัก ตัวกูของกู-ขยับเข้าไป
หมู่ไปห้ามว่าอย่าแบก-มันหนัก
มันเป็นตัวกูของกู แบก-ก็หนักเข้าไป*
นี่ก็คือกัน
อย่าทึกทักว่าเรารู้ธรรมะ
**เรารู้น้อย ๆ อย่าทึกทักเอาเองว่ารู้แล้วธรรมะ
อันนั้นรู้อยู่ครับ แต่มันแก้ทุกข์ไม่ได้
ให้เราพยายามปฏิบัติตัวเราให้มันแก้ได้จริง ๆ
ถ้าแก้ไม่ได้ มันลำบาก-มันทุกข์**…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น