“…การปฏิบัติธรรมะนั้น ถ้าหากว่าทำได้ดี
นอนให้มันหลับ-กลางคืน กลางวันอย่าหลับ
ถ้ามันอยากหลับกลางวัน แก้ตัวเอง
ไปทำการอันนั้น-ทำงานอันนี้
‘การ’กับ‘งาน’นี้ อันเดียวกันครับ
เฮ็ดอันนั้น-เฮ็ดอันนี้ เฮ็ดนั่นคือทำนั่นแหละครับ
ทำอันนั้น-ทำอันนี้ บ้านผมเรียก‘เฮ็ดอันนั้น-เฮ็ดอันนี้’
บ้านอื่น-เมืองอื่น เรียกว่า‘ทำอันนั้น-ทำอันนี้’
บ้านผมเรียกว่า‘เฮ็ด’
มันเลยหายง่วงหลับ-ง่วงนอนนั่นไป
*เราก็มาดู-ดูตัวเรา ดูความคิดเรา*
กลางคืน นอนให้มันหลับสนิท
หลับอย่างที่ผมว่า หลับจริง ๆ-หลับจนมันไม่ฝันอะไรเลย
พอดีมันฝันปุ๊บ-มันตื่น ต่อไปมันจะเป็นอย่างนั้น
มันจะฝึกไป มันเป็นเองครับ
ฉะนั้น ธรรมะไม่ใช่จะเป็นตน-เป็นตัวมาให้เราเห็นนะ
ไม่ใช่
ก็*ตัวคนทุกคนนั่นแหละเป็นธรรมะ ทำดี-ทำชั่ว
เราว่ากัน ธรรมะคือคนคิดดี-คิดชั่ว
แน่ะ! มันไม่ใช่จะเป็นตน-เป็นตัวมา
เห็นดวงแก้ว หรือเห็นพระพุทธรูป เห็นสี-เห็นแสง
อันนั้น เข้าใจไปคนละเรื่อง
คนผู้นั้น แปลว่า’ไม่เห็นความคิดตัวเอง’
ไปเห็นดวงแก้ว เห็นพระพุทธรูปลอยมา
*ไม่เห็นความคิดตัวเอง*นะอันนั้น
*ความคิดมันหลอกเรา
เห็นสี-เห็นแสง เห็นผี-เห็นเทวดา
มันไม่เห็นความคิดทั้งนั้น มันหลอก-มันเป็นมายา*
ตามเท่าที่ผมได้ปฏิบัติมาครับ
*เมื่อมาเห็นความคิด รู้ความคิด
เข้าใจความคิด สัมผัสกับความคิดได้ดี
มันนึก-มันคิดอันใด ก็รู้
มันก็เห็น-มันก็เข้าใจ-สัมผัสได้
อ๋อ-เรื่องน้อย ๆ เรื่องนิดเดียวเท่านั้นเองครับ
แต่คนไม่เข้าใจเรื่องนี้เท่านั้นเอง*
ผมก็เลย ‘เออ-คำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหมด
๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ พระสูตร-พระวินัย-พระอภิธรรม’
*รวมความแล้ว อยู่ที่กาย-วาจา-ใจ
ถ้าพูดง่าย ๆ พูดสั้น ๆ ‘ดูใจนะ’ ทันทีเลย
เรื่องดูใจเป็นเรื่องสำคัญ พอดีมันคิดปุ๊บ-เห็นปั๊บ*
ผมเลยไปเปรียบไว้กับนักมวย ขึ้นไปบนเวทีไม่ต้องไหว้ครู
คู่ต่อสู้มา-ชกปั๊บใส่เบ้าตานั่นเลย
ใส่เบ้าตาแล้ว-มันลืมตาไม่ได้ มันล้มทันทีครับ-คู่ต่อสู้
อันนี้ก็เหมือนกัน
*พอดีมันคิดปุ๊บ-เห็น มันหยุดทันที*
ครั้นขึ้นไป-คู่ต่อสู้ไม่มี ว่าแต่ตัวเก่ง
เมื่อไปถึง-คู่ต่อสู้มา ชกไม่ถูกสักที
มีแต่เขาชกเอา-น๊อคเอา ‘ชก(กับ)น๊อคเป็นคำเดียวกันครับ’
เราล้มเอาทุกครั้ง-ทุกครั้งไป ผลที่สุดแพ้
ครั้นบ้านผมเรียกว่า‘แพ้’ แปลว่า‘แพ้’
อันนี้แพ้ ‘ถือว่ากลัว-ว่าแพ้’…บ้านผมเป็นอย่างนั้น
ฉะนั้น *‘ฝึกหัดธรรมะนี่ ฝึกหัดกับคู่ต่อสู้’
ไม่ใช่จะไปต่อสู้กับคนภายนอก ต่อสู้กับความคิด
พอดีมันคิด-เออนี่คิดมาแล้ว เห็น-รู้-เข้าใจ-สัมผัสได้
ความคิดมันถูกหยุดทันที
เมื่อความคิดมันหยุดแล้ว เราก็ไม่ได้ถูกปรุงแล้ว*
อัน‘ปรุง’นั้น
ท่านเรียกว่า‘สังขาร’ แปลว่า‘การปรุงแต่ง’
สังขารคือ‘รูปกาย’นี่อันหนึ่ง อันนี้เป็นส่วนนอก
สังขารการปรุงแต่งนั้น อีกอันหนึ่งนะ
*ตัวความคิดโน่นนะ มันปรุงแต่ง
มันแต่งมันปรุงให้ทุกข์-ให้สุข ให้ดี-ให้ชั่ว
มันพูดเอาอยู่โน่นผู้เดียวมัน เราไม่เห็นมัน*…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น