“…**คนเราต้องรู้จักรักการ-รักงาน
รักคำพูด รักหน้าที่ของเรา
ทำงานใด ๆ จึงจะไม่เมื่อย-ไม่เหนื่อย**
*คนใดที่ไม่รักการ-รักงาน ทำงานแล้วก็เหนื่อย-ก็เมื่อย
ทำนิดหน่อย-ก็ว่าตนทำมาก มันเป็นอย่างนี้
ท่านจึงว่า‘วัฏสงสารยืนยาวนาน’ ว่างั้น*
ส่วนคนธรรมดากล่าวว่า
*‘ตายแล้วเกิด-เกิดแล้วตาย
(เหมือนกับ)มดแดงไต่ขอบ(กระ)ด้ง’
บ้านผมว่าอย่างนี้ คือหมายถึง
วัฏสงสาร เหมือนกับมดแดงไต่ขอบ(กระ)ด้ง
ไม่มีทางออก วนเวียนอยู่อย่างนั้น
ที่พูดนี้ เป็นวัฏสงสารของคนที่ยังไม่รู้*
**ส่วนวัฏสงสารตามแบบของพระพุทธเจ้านี้
ไม่ใช่ที่ว่านั้นนะครับ
แต่หมายถึงความคิดนี่ล่ะ ไม่ใช่อย่างอื่นนะ**
*เรื่องการคิดนี้ มันคิดอยู่อย่างนั้นตลอดเวลาเลยละครับ*
นี่ มันไม่ใช่ตายเน่าเข้าโลงไปอย่างนั้นนะ
**อันนี้แหละวัฏสงสาร
เกิดแล้วตาย-ตายแล้วเกิด
เกิดแล้วตาย-ตายแล้วเกิดอยู่อย่างนั้นล่ะ
มันคิดนั่นแหละครับ เกิดวัฏฏะแล้ว
อย่างนี้ล่ะเรียกว่า‘วัฏสงสารอย่างของผู้มีปัญญา’**
ถ้าวัฏสงสารของผู้ไม่มีปัญญา ก็ว่า
‘ตายเน่าเข้าโลงไปโน่นล่ะ
ตายไปแล้วก็มาเกิดอีกหน
ตายไปแล้วไปตกนรก-ไปสวรรค์ แล้วกลับมาเกิดอีกหน’
แน่ะ! อันนั้นท่านเรียกว่า‘วัฏสงสารของคนไม่มีปัญญา’
วัฏสงสารของคนมีปัญญา ก็หมายถึงความคิด
**‘มันคิดขึ้นมาปุ๊บ-เห็นปั๊บ’**
มันเป็นอย่างนี้ นี่-ท่านว่าอย่างนั้น
คำว่า‘วัฏสงสาร’ มันจึงต่างกัน…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น