หลักของพระพุทธศาสนา – วิธีดับทุกข์แบบของพระพุทธเจ้า (๘/๑๐)
“…จากนั้นมา ก็เลยรู้จักศีล
**‘ศีล’ แปลว่าปกติ
จิตใจที่ปกตินั่นแหละ เรียกว่า‘ศีล’**
ที่พูดนี้ ไม่ได้พูดส่วนร่างกาย-จะพูดถึงเรื่องจิตใจ
แล้วก็รู้จักเรื่องสมาธิ
สมถะและวิปัสสนา มาแยกกันที่ตรงนี้
ก็เลยมารู้จักที่ว่าศีลเป็นเครื่องกำจัดกิเลสอย่างหยาบ
สมาธิเป็นเครื่องกำจัดกิเลสอย่างกลาง
เพราะกิเลสอย่างกลางถูกทำลายแล้ว จึงรู้จักกิเลสอย่างกลาง
ส่วนปัญญาเป็นเครื่องกำจัดกิเลสอย่างละเอียดนั้น
ตอนนี้ยังไม่รู้จัก
ที่พูดนี้ พูดโดยย่อ
จะพูดอีกเรื่อง เรื่องนี้จำเป็นต้องพูด
เพราะมันเป็น**วิธีการปฏิบัติ
ที่นำไปสู่ความดับทุกข์จริง ๆ
เราดูความคิดนี่แหละ ดูไป-ดูไป-ดูไป-ดูไป
มันคิดอย่างไร ก็รู้เท่า-รู้ทัน รู้กัน-รู้แก้
รู้จักเอาชนะมันได้ทุกครั้ง-ทุกคราวนี้แหละ
มันไวเข้า-ไวเข้า
มันผ่านเลยไป เพราะมันไม่ยึด
แล้วมันจะโพลงตัวมันขึ้นมาเอง**
*คำว่า‘โพลงตัว’นี้ เราไม่รู้จัก*
**วิธีโพลงตัว (คือ)
ความคิดยิ่งเร็ว สติปัญญาก็ยิ่งเร็ว
ถ้าตัวความคิดยิ่งลึก-อารมณ์ยิ่งลึก สติปัญญาก็ยิ่งลึก
ถ้าวันใดขณะใดทั้ง ๒ อย่างนี้ยิ่งลึกเท่ากัน
แล้วกระทบกัน แตกโพล๊ะออกมาเลย
เรียกว่า‘โพลงตัวออกมา’
การโพลงตัวออกมานั้น ชื่อว่า‘ความปรากฏ’
จะปรากฏออกมาให้บุคคลที่ปฏิบัตินั้นได้ประสบสิ่งนี้
อันสิ่งนี้ มันมีอยู่แล้วในคนทุกคน
มันเป็นเพียงธาตุชนิดหนึ่ง เป็นธรรมธาตุ**
ส่วนร่างกายนั้นก็เป็นธาตุเช่นกัน
เรียกว่า‘ธาตุดิน-ธาตุน้ำ-ธาตุลม-ธาตุไฟ’
ถ้าขันธ์ ๕ เขาว่า ‘รูป-เวทนา-สัญญา-สังขาร-วิญญาณ’
ขันธ์ ๔-หรือรูป ๔ ก็‘นามรูป’
ขันธ์ ๓ ก็‘ศีลขันธ์-สมาธิขันธ์-ปัญญาขันธ์’
ขันธ์ ๒ ขันธ์
ขันธ์ ๆ เดียว
รู้จัก
**คำว่า‘โพลง’
หรือความที่มันโผล่-มันโพลงขึ้นมานั้น
มันจะหลุดออกมาจากกัน**
เหมือนกับนอตของเครื่องยนต์กับแหวนที่เกลียวมันหวาน
มันจะไม่เข้ากัน หรือว่ามันเกาะเกี่ยวไม่ได้
เพราะตัวเกลียวมันสึกหมดแล้วนี่
พอยัดเข้ากันแล้ววาง มันจะหลุดออกจากกันเลย
อันนี้แหละ เขาก็เลยมาว่า‘เป็นเรื่องของอายตนะ
อายตนะภายใน ๖-อายตนะภายนอก ๖ อย่าให้มันเข้ากันได้
อย่าไปยึดมั่น-ถือมั่น เห็น-ให้สักแต่ว่าเห็นเฉย ๆ’
เขาพูดกันอย่างนั้น แต่อันนั้นมันยังเป็นคำพูด
มันเป็นการพูดเอาเฉย ๆ
*ตำรานั้นถูกต้องแล้ว แต่ว่าเราไม่รู้จักสมุฏฐานของมัน
มันก็ยึดอยู่อย่างนั้น เรียกว่า‘มีอุปาทานแล้ว-ยึดแล้ว’
เกลียวมันยังไม่ถูกทำลาย*
เรื่องที่ผมพูดนี้ ผมไม่ได้เรียกว่า‘อุปาทาน’ด้วยซ้ำ
แต่ผมพูดว่า*‘เมื่อนอตกับแหวนมันยังมีเกลียวอยู่
พอหมุนเข้ากัน มันก็ต้องเกาะ-ต้องยึดของมันอย่างนั้น’*
ทีนี้ **วิธี(คือ)
เราต้องมาทำให้เกลียวนอต-เกลียวแหวนมันสึก
เมื่อเกลียวมันสึกหมดไปแล้ว
ถึงตัวนอต-ตัวแหวนมันจะยังอยู่
พอเอาเข้ากัน-มันจะไม่เกาะกัน วาง-มันก็หลุดออก
เมื่อมันไม่เกาะกัน รถยนต์ก็วิ่งไม่ได้
แต่ตัวรถยนต์นั้นก็ยังมีอยู่ แต่ไม่วิ่ง**…”
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
————————————————————————————————
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
※ อย่าหลงตน-อย่าลืมตัว ※
※ ※
※ อย่าหลงกาย-อย่าลืมใจ ※
※ ※
※ อย่าหลงชีวิต ※
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
รู้สึกตัว…รู้สึกกาย รู้สึกใจ
_/|\_ _/|\_ _/|\_
ใส่ความเห็น